NYC heeft het weer helemaal: New Wave Of No Wave (Interpol, Radio Vago, The Rapture) en electroclash (Fischerspoon, A.E.R. Weapons). Dompelt de Amerikaanse muziekelite zich onder in jaren tachtig nostalgie om de vreselijk wereld die hen omringt te bezweren of is iets anders aan de hand?

-- theo ploeg (theo@cut-up.com), August 19, 2002

Answers

Strokes zullen wel aardig wat deuren hebben opengemaakt voor de rest.

En wat bezielt mensen die nostalgie hebben bij de jaren 80?

-- Norbert (norbert@kindamuzik.net), August 19, 2002.

NY heeft helemaal nop, behalve LCD Soundsystem (okay en de zangeres van Radio Vago ;). Verder veel gehype en weinig resultaat. Je voelt de wanhoop dat er weer gesproken mag worden van een Wave.

-- Omar (omar@kindamuzik.net), August 19, 2002.

En wat bezielt mensen die nostalgie hebben bij de jaren 80?

HoHo, ik zeg Sonic Youth, Swans, Birthday Party, Coil, Electronic Body Music, N.W.O.B.H.M. (Maiden, Venom, Raven, etc.), Hardcore (D.R.I., Suicidal tendensies, Bad Brains, etc.), Grindcore (Napalm Death, Carcass, Extreme Noise Terror, Terrorier, Repulsion, etc.), Butthole Surfers, U2, ClockDva, Beastie Boys, Meat Beat Manifesto, Big Black, Cabaret Voltaire, Dead Can Dance, In the Nursery, Einsturzende Neubauten, Scraping Foetus off the Wheel, Front 242, Fugazi, Godflesh, Mudhoney, Nomeansno, Public Enemy, Renaldo & the Loaf, Siouxsie & the Banshees, Bauhaus, The Cure, Fetus Productions, The Underneath, Shockheaded Peters, Wiseblood, Tom Waits, enzovoort, enzovoort, en zo maar verder.

Zo zagen mijn jaren tachtig eruit, en ik koester ze nog steeds. Sorry ABC, Human League & Frankie Goes to Hollywood-fans...;-)

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), August 19, 2002.

Radio Vago

Die kende ik nog niet, maar beweren zelf uit LA te komen. Ik vond The Strokes "wel leuk" en dat geldt tot nu toe ook voor alle opvolgers. Als het echt zo geniaal was zou er niet elke week een nieuwe zijn.
Wel uit mijn dak ging ik toen Jaap Boots Son Of A Bush van PE draaide, alhoewel de CD veel te veel filler bevat.

-- Martijn ter Haar (martijn@kindamuzik.net), August 19, 2002.

Suicidal tendensies

Jammer dat Rocky George daar weg is. Lights, Camera, Revolution en vooral The Art Of Rebellion, wat een platen zijn dat. "Tell 'em what's up, Rocky!" en dan in één keer doorsoleren naar de finish terwijl Mike Muir als een machinegeweer tekeer ging tegen alles en iedereen.
De Oor was erg lovend over een onlangs gegeven optreden, maar dan zonder de spoorloos verdwenen George.

-- Martijn ter Haar (martijn@kindamuzik.net), August 19, 2002.

Sorry ABC, Human League & Frankie Goes to Hollywood-fans...;-)

LOL!!!

Mijn vermoeden is dat 'men' weer Television is gaan waarderen. En Wire speelt weer...Ik denk ook Les Savy Fav de kar behoorlijk heeft getrokken. Maar wat maakt het nou uit, een heleboel van die jongens kunnen het zich waarschijnlijk niet eens herinneren en herschrijven de geschiedenis aan de hand van de platenkast van hun jongste oom ofzo.

-- Arien (saguamura@home.nl), August 19, 2002.

Maar wat maakt het nou uit

Niets. Iedereen moet lekker spelen wat ie lekker vindt. Maar veel van wat in de jaren tachtig in de hitlijsten stond vond ik bagger, en dat vind ik tegenwoordig - na grondige herbeluistering (had ik wellicht iets gemist?) nog steeds. Waar ik me wel aan kan ergeren is dat juist die ellende als nu als kenmerkend voor 'the eighties' wordt gezien. Vandaar mijn lijstje.

Frankie was trouwens zo slecht nog niet...

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), August 19, 2002.

Ik ben eigenlijk ook helemaal into the 80s de laatste tijd. Vergeef me mijn hipheid, ik was te jong destijds om echt wat van de muziek mee te krijgen. Vind het nog steeds heel wat dat ik toen "Girlfriend In A Coma" van the Smiths een leuk nummer vond (ik was negen).

-- Martijn @ Think Small (thinksmallzine@hotmail.com), August 19, 2002.

Wat zou er eigenlijk met ARE Weapons gebeurd zijn?? Dat was een grap toch? Die debuut-single op Rough Trade was errug beroerd. Soort van Sigue Sigue Sputnik op 33 toeren meen ik me te herinneren.

-- Joris (subbacultcha@hotmail.com), August 19, 2002.

Sigue Sigue Sputnik

Die zijn ook terug...

-- Martijn ter Haar (martijn@kindamuzik.net), August 20, 2002.

Waar ik me wel aan kan ergeren is dat juist die ellende als nu als kenmerkend voor 'the eighties' wordt gezien. Vandaar mijn lijstje.

Roger, ik ben het ZO verschrikkelijk met je eens!!!!!

-- Hibernia (hibernia_augusta@hotmail.com), August 20, 2002.

De jaren 80. Ergens is er een reflex om inderdaad het hele decennium af te doen als onzin. Maar ik zat "toevallig" naar Zoot Woman - Living in a Magazine te luisteren, grotere retro kickers zijn er haast niet, en ik realiseerde me opeens dat er inderdaad zoiets is als een 80s genie.

En als je er bij stil staat, tien jaar met D.A.F. Grace Jones, Public Enemy, Jane's Addiction, Slayer, Metallica, Fun Fun, Swans, Phuture, Derrick May, Inner City, Laidback's 'White Horse', Butthole Surfers plus de Heilige Drie-Eenheid van de Bloedende Gitaar (SY/Dinosaur/MBV), etc&etc is onmogelijk te negeren. Eigenlijk zijn de jaren 80 met gemak superieur aan de 60s/70s moet ik bekennen al was het verder een lelijke kut-tijd maar dat is weer een ander verhaal.

Frankie Goes To Hollywood torent natuurlijk boven dit alles uit. Geniale "groep".

-- Omar (omar@kindamuzik.net), August 20, 2002.

al was het verder een lelijke kut-tijd

Daar snijd je een belangrijk punt aan. Volgens mij zijn het de dertigers van nu - waar ik er ook een van ben, die in de media bepalen dat 'de jaren tachtig' een cultureel drama was, en zou dat best wel eens voor een groot deel door die verdomd nare opgroeifase van je (pakweg) 13de tot 18ste jaar kunnen komen. Anderzijds: als het toen niet voor de muziek was, had ik me ergens rond 1985 allang opgeknoopt. Dus...
Ik hoef maar de Tegentoonfestivals en Aardschokdagen te denken, en zou bijna terug verlangen naar 80-90 ;-)

Skinny Puppy moet ook nog even genoemd worden. Briljant.

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), August 20, 2002.

...wacht maar tot de jaren '90-hype begint. Vraag me af hoe dat gaat klinken...

-- Arien (saguamura@home.nl), August 20, 2002.

Laat het dan alsjeblieft de Gabber zijn!!!

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), August 20, 2002.

volgens mij is er meer aan de hand dan zomaar een hype. dat komt meer de parallelen die te trekken zijn in tijd. op veel gebieden (economisch, politiek, etc) lijken de jaren tachtig erg op 2002...

-- theo (theo@cut-up.com), August 20, 2002.

Wellicht waar, maar kwamen nu juist groepen als Duran Duran, ABC en Spandau Ballet voort uit politiek-economische beweegredenen?

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), August 20, 2002.

Daar snijd je een belangrijk punt aan. Volgens mij zijn het de dertigers van nu - waar ik er ook een van ben, die in de media bepalen dat 'de jaren tachtig' een cultureel drama was, en zou dat best wel eens voor een groot deel door die verdomd nare opgroeifase van je (pakweg) 13de tot 18ste jaar kunnen komen.

Tja, voor deze mid-twintiger zijn de persoonlijke muzikale herinneringen uit de jaren '80 toch vooral Kinderen voor Kinderen en veel spreekbeurten van klasgenootjes over Madonna...

Ergens ben ik wel blij om er nu naar te luisteren, afwisselend met moderne muziek. Op enkele uitzonderingen uit het begin (Buzzcocks, TV Personalities) en het eind (Pooh Sticks, Talulah Gosh) klinkt jaren '80 muziek erg somber/negatief allemaal.

volgens mij is er meer aan de hand dan zomaar een hype. dat komt meer de parallelen die te trekken zijn in tijd. op veel gebieden (economisch, politiek, etc) lijken de jaren tachtig erg op 2002...

Waarom is er dan geen jaren '30 revival? :)

-- Martijn @ Think Small (thinksmallzine@hotmail.com), August 20, 2002.

...wacht maar tot de jaren '90-hype begint. Vraag me af hoe dat gaat klinken...

Ik denk dat eurohouse wel eens ontzettend camp zou kunnen gaan worden over een jaar of 10.

-- Martijn @ Think Small (thinksmallzine@hotmail.com), August 20, 2002.

Waarom is er dan geen jaren '30 revival? :)

niet te vergelijken. de jaren dertig waren veel erger dan nu en de jaren tachtig. maar even serieus. ik denk dat bands als ABC niet bewust politiek bezig waren. zij brachten echter wel een soort hapslikweg pop gecombineerd met een drang naar escapisme. dat lijkt overigens weer op het begin van de 20ste eeuw. het failliet van de toenmalige romantische beweging die dacht het onheil te kunnen bezweren door te vluchten in fantasie. de eerste wereldoorlog schuurde de beweging aan stukken. en leidde later tot dada. niet onverdienstelijk dus. bij electroclash zie je hetzelfde terug maar dan in extreme vorm. electroclash is retro avant la lettre maar steekt constant de draak met zichzelf.. ik ga er maar een stukje over schrijven voor op de subjectivisten site.. heb even geduld..

-- theo (theo@cut-up.com), August 20, 2002.

Ik denk dat eurohouse wel eens ontzettend camp zou kunnen gaan worden over een jaar of 10.

Met eurohouse gaat hetzelfde gebeuren als met ABBA een aantal jaar geleden. Ik heb het vijf jaar geleden voorspeld en ik reken er nog steeds op. Twenty 4 Seven, Corona, Whigfield, Ace Of Base, 2 Unlimited... Geniale popmuziek. Breng een mooie verzamel-cd uit en ik sta vooraan. Lijkt me trouwens leuk om de liner-notes te verzorgen. Rhino Records, leest u mee?

-- JoB (jobwit@vpro.nl), August 20, 2002.

Ho, afblijven! 2 Unlimited is van mij!! Wereldgroep. Echt!
(Dit statement kost me m'n carriere, maar dat moet dan maar... ;-)

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), August 20, 2002.

Bovendien leefde de meeste van ons niet in de jaren 30. ;)

Maar over Electroclash, niet een term die ik graag gebruik overigens maar goed, ik zie dat toch niet als een retro-beweging en gezien Miss Kittin's recentelijke Electroclash mix-cd (en On The Road helemaal) zijn er weinig aanwijzingen voor een overmatige 80s fascinatie. Ik kom ongeveer tot DHS - 'House of God' (of was dat al 1990?) en Michael Mayer's Sade cover, maar zelfs 'Love's Stronger Than Pride' is omgebouwd tot een moderne technotrack die weinig heeft te maken met die geairbrushte 80s soul. Verder is het toch allemaal veel piep-knor met een vette popsaus. Snap dus ook niet waarom er Gigolo-avonden opeens van die narren rondlopen met asymetrische kapsels en zo.

-- Omar (omar@kindamuzik.net), August 20, 2002.

Je kunt je ook afvragen wat de kip en het ei is qua muziekstijl en voorhanden zijnde techniek. Begin tachtig kwamen revolutionaire instrumenten als de fairlight op de markt, en de pop incorporeerde die naar believen. Klonk de discobeat zo goedkoop omdat men het wilde, of omdat de drumcomputer nu eenmaal dat geluid bracht? In dat opzicht grijpt men nu in 2002 terug naar de techniek van toen, maar nu wel in dienst van het liedje? Gebruikt men de geluiden nu bewust i.p.v. uit noodzaak?

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), August 20, 2002.

'Saturday Night' van Whigfield is het onovertroffen popmeesterwerk van de jaren negentig. Dus wat dat betreft wordt het te makkelijk scoren met die euro-house revival.

-- Omar (omar@kindamuzik.net), August 20, 2002.

2 Unlimited, The Musical. De koude rillingen willen maar niet stoppen als ik aan dat scenario denk. Het leuke aan Electroclash, vind ik, is dat het refereert naar heel specifieke periode (ik schat zo rond tussen '82 (Larry Levan et al) en '86 (tot de opkomst van de latino- electro uit Miami, vraag me alsjeblieft niet om namen, het staat allemaal op de oude mixbandjes van mijn zus), die ik mij toch vrij levendig kan herinneren.

-- Arien (saguamura@home.nl), August 20, 2002.

Pandora's Music Box wat toch jaren tachtig? Met Echo & The Bunnymen, Nick Cave en meer van dat vrolijks.

-- marieke (marieke@kong.nl), August 20, 2002.

en natuurlijk The Sound! Helemaal geweldig.

-- marieke (marieke@kong.nl), August 20, 2002.

en meer van dat vrolijks.

Surfers!! Surfers!! Surfers!!

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), August 20, 2002.

Gebruikt men de geluiden nu bewust i.p.v. uit noodzaak?

Het gaat hier om het re-creeren van een bepaald geluid dat je naar een bepaalde tijd terugbrengt (als je die tijd tenminste bewust hebt meegemaakt). Tegenwoordig is iedereen old school en heeft ergens een oude Kangol-pet liggen. Waar ik echt naar benieuwd ben is naar jonge muzikanten die deze tijd niet bewust hebben kunnen meemaken. Wat is nou hun motivatie om deze muziek te gaan maken?

-- Arien (saguamura@home.nl), August 20, 2002.

Roger: Butthole Surfers?

-- marieke (marieke@kong.nl), August 20, 2002.

Wat is nou hun motivatie om deze muziek te gaan maken?

Wat is de motivatie van jonge mensen om als The Beatles (britpop), Black Sabbath (stoner), etc. te klinken? Smaak? Maar ik ben serieus van mening dat met het geluid van begin jaren tachtig toentertijd bijzonder weinig gedaan is (uitzonderingen als de eerste Soft Cell daargelaten), en dat er nu een uitdaging ligt in het maken van kwalitatief interessante muziek met die stijlmiddelen.

Marieke: helemaal!!

-- Roger Teeling (rogerteeling@hotmail.com), August 20, 2002.

Wat is de motivatie van jonge mensen om als The Beatles (britpop), Black Sabbath (stoner), etc. te klinken? Smaak?

Doh!;-)
Al heb ik de indruk dat in dit geval (en in die hele No Wave-hausse) ironie en fashionability een grotere rol in die smaakvorming spelen. Is deze vorm van teruggrijpen naar het verleden nieuw, vraag ik mij in deze goddeloze hitte af...

-- Arien (saguamura@home.nl), August 20, 2002.

Tja, het blijft gissen naar motieven. Nergens voor nodig. Ik ga nu wat te drinken halen, pfffft:-)

-- Arien (saguamura@home.nl), August 20, 2002.

volgens mij is er meer aan de hand dan zomaar een hype. dat komt meer de parallelen die te trekken zijn in tijd. op veel gebieden (economisch, politiek, etc) lijken de jaren tachtig erg op 2002...

Muzikaal zijn er wel overeenkomsten, maar juist politiek/economisch niet. The Strokes, dat is nog steeds jaren 90 hedonisme. Hetzelfde geldt voor electro. Dat is zelfs hedonisme met een knipoog, veel meer jaren 90 kan je niet worden. Het zijn nog steeds Noah Chomsky en Chuck D. die ageren tegen het systeem. Zelfs een band als Guns 'N' Roses heeft met een nummer als Welcome To The Jungle een groter statement gemaakt dan enige retro-hype band nu.

-- Martijn ter Haar (martijn@kindamuzik.net), August 20, 2002.

het failliet van de toenmalige romantische beweging die dacht het onheil te kunnen bezweren door te vluchten in fantasie.

Wat een ramp was dat. Dat hele idee van ieder volk zijn eigen land en mijn cultuur is de beste. De jaren 80 van de 19e eeuw waren nog een stuk verschrikkelijker dan die van de 20e. Een grote economische crisis ook nog bovendien.

de eerste wereldoorlog schuurde de beweging aan stukken. en leidde later tot dada. niet onverdienstelijk dus. bij electroclash zie je hetzelfde terug maar dan in extreme vorm. electroclash is retro avant la lettre maar steekt constant de draak met zichzelf..

Dadaïsme was toch vooral nihilistisch: het afbreken van bestaande structuren tot chaos en dan overnieuw beginnen. Electro is ironisch. Er is ook geen groot idee over hoe het anders moet zoals communisme of facisme in de jaren '30. Wat dat betreft heeft die vreselijke Fukuyama gelijk gekregen.

-- Martijn ter Haar (martijn@kindamuzik.net), August 20, 2002.

Er is ook geen groot idee over hoe het anders moet zoals communisme of facisme in de jaren '30.

Ehm, Fundamentalisme?

-- Arien (saguamura@home.nl), August 20, 2002.

Omdat ik toch maar niets zit te doen: op de site van de Subjectivisten staat een stukje van mijn hand over de electroclash stroming. het stukje gaat eveneens verschijnen in de Ravage #11.

-- theo ploeg (theo@cut-up.com), August 20, 2002.

Er is ook geen groot idee over hoe het anders moet zoals communisme of facisme in de jaren '30.
Ehm, Fundamentalisme?

Dat is meer een soort middeleeuwse anti-kosmopolitische barbaarsheid dan een visie op een betere wereld.

-- Martijn ter Haar (martijn@kindamuzik.net), August 20, 2002.

Dat is meer een soort middeleeuwse anti-kosmopolitische barbaarsheid dan een visie op een betere wereld.

Dat hangt af van aan wie je het vraagt. Millions of Arabs can't be wrong;-)

-- Arien (saguamura@home.nl), August 20, 2002.

Daar snijd je een belangrijk punt aan. Volgens mij zijn het de dertigers van nu - waar ik er ook een van ben, die in de media bepalen dat 'de jaren tachtig' een cultureel drama was, en zou dat best wel eens voor een groot deel door die verdomd nare opgroeifase van je (pakweg) 13de tot 18ste jaar kunnen komen.

maar dat geldt toch voor iedere generatie? en ik heb de van de kampen van deze wereld nog nooit horen beweren dat de jaren zestig [of vijftig, kweenie hoe oud de man is] zo'n klotetijd waren

Waarom is er dan geen jaren '30 revival?

ik hoorde laatst een pophouse riedeltje met een charleston sample erin. wacht maar af, dat wordt de komende tijd met bakken over ons uitgestort :-))
of is dat jaren twintig?

-- luba (lubacov@hotmail.com), August 20, 2002.

Charleston is jaren '20 volgens de encyclopedie hier. Zou eigenlijk niet weten wat er in de jaren '30 populair was.

-- Martijn @ Think Small (thinksmallzine@hotmail.com), August 20, 2002.

Zou eigenlijk niet weten wat er in de jaren '30 populair was.

Heb het even snel opgezocht, het komt er een beetje op neer dat de grote sheetcomponisten van toen (Irving Berlin en de rest van de Tin Pan Alley-stal, als ook Cole Porter en de gebroeders Gershwin) voor films gingen componeren, dus een hoop hits van de jaren '30 waren oorspronkelijk in song-and-dance films van Fred Astaire te horen. Benny Goodman, Duke Ellington en Count Basie waren de toonaangevende orkestleiders, Louis Armstrong's carriere kreeg vaart en Billie Holiday was de grote revelatie. Een hoop zwarte Amerikaanse jazzmuzikanten woonden en werkten in Parijs.

Nothing comes between me and my Google.

-- Arien (saguamura@home.nl), August 20, 2002.

Nou geef mijn portie van die jaren 30 revival dan maar aan Fikkie. :)

-- Omar (omar@kindamuzik.net), August 20, 2002.

Heheh;-)
Je hebt 't wel over Lady Day, man! Barbaar!:-D

-- Arien (saguamura@home.nl), August 20, 2002.