Is een dj niet ook een soort popjournalist? Hij is natuurlijk een gate-keeper en in zijn platenkeuze en -combinaties geeft hij zijn visie op muziek prijs. Een muzikale columnist, op zijn minst?

-- JoB (jobwit@vpro.nl), February 18, 2002

Answers

Nu veel DJs een tracklist MOETEN volgen, vind ik de rol van de DJ als criticus wat uitgespeeld. Maar dan heb je natuurlijk wel zijn bindteksten. Het hangt ervan af hoeveel controle ze kunnen uitoefenen op de keuze van de muziek, de (bind)teksten,... Nu toen ik m'n laatste radio programma deed moest ik ook een tracklist volgen. Dat stopte me niet om occasioneel een plaat van mezelf in de lader te steken. heheh

-- helenfordsdale (helenfordsdale@yahoo.com), February 18, 2002.

mee eens met Helen. maar misschien bedoelde Job een DJ die platen draait op feesten, ik bedoel if hoef toch geen namen te noemen. zulke mensen kiezen toch wel hun eigen platen mag ik hopen. zeker in de underground.

-- Ludo (ordinarypeoplerecs@hotmail.com), February 18, 2002.

zulke mensen kiezen toch wel hun eigen platen mag ik hopen.

Echt niet! Dat wordt door een geheimzinnig internationaal genootschap vastgelegd en wie niet de juiste Jeff Mills remix draait krijgt direct de DJ Politie op zijn nek. ;)

Job's idee is wel een orginele insteek, ook gezien DJ cliche nr.7 "het draaien van platen is een soort opvoeding voor het publiek." Zie ze uiteindelijk liever toch gewoon als muzikanten.

-- Omar (omar@kindamuzik.net), February 18, 2002.

Als hij/zij er echt inhoudelijk op ingaat voor of na het liedje dan zie ik het zeker als een "journalistieke" aanpak. In ieder geval meer dan als het slechts blijft bij keuze of combinatie. De DJ is dan namelijk impliciet bezig met informeren, niet alleen met presentatie.

Gek genoeg zijn er niet veel DJ's die dat doen, laat staan op een leuke manier...

-- Arien (saguamura@home.nl), February 18, 2002.

De DJ (de radiovariant) is een popjournalist in een bevoorrechte positie: hij/zij kan laten horen waarom een plaat de moeite waard is, zonder zich in allerlei bochten te hoeven wringen om de muziek waardig te omschrijven. De schrijvende pers moet maar hopen dat hun bevlogen woorden de lezers er toe zullen zetten de plaat te gaan beluisteren in de winkel.

Ik kan me nog zeer goed herinneren voor het eerst You Made Me Realise van My Bloody Valentine te horen (bij John Peel) en Kerosene van Big Black (via VPRO's Frontline van Gerard J. Walhof). Terwijl de nummers nog uit de kleine speakers van mijn draagbare radiootje knalden wist ik dat ik die platen moest hebben. Ik betwijfel of de recensies van die platen bij mij dezelfde reactie teweeg gebracht zouden hebben.

-- Vido (vidoliber@hotmail.com), February 19, 2002.